عــذاب بـی‌حجاب‌هـای خـارج‌نشین
آیا کسانی که در خارج هستند و حجاب ندارند، به جهنم می‌روند؟
پاسخ در ضمن نکاتی ارائه می‌شود:
الف) استحقاق غیر از انجام و تحقق است.
وقتی از جهنم بحث می‌کنیم، بر اساس آموزه‌های دینی از استحقاق عذاب بحث می‌کنیم نه تحقق آن؛ یعنی کسی که گناه مرتکب شده، استحقاق عذاب دارد، امّا اینکه آیا واقعاً عذاب می‌شود، نمی‌دانیم؛ شاید عذاب شود و شاید هم خداوند او را ببخشد.
ب) تفاوت میان بهشتیان و جهنمیان وجود دارد، به این معنا که بهشتیان با وعده‌ای که خداوند به آنان داده بهشت حقشان است، بر این اساس اگر خدا بخواهد آنان را از حقشان محروم کند، با عدالت حضرت حق سازگار نیست، امّا جهنمیان با عدم رعایت حقوق الهی مستحق جهنم شده‌اند و این حق خداوند است، ازاین‌رو اگر خدا بخواهد از آنان بگذرد، نه تنها ظلم و خلاف عدالت نیست؛ بلکه نشانه فیض و فضل الهی است.
ج) نظر به اینکه حقیقت گناه نافرمانی از حضرت حق است اصلاً بحث کوچک و بزرگ بودن گناه مطرح نیست، بحث این است کسی که به من همه چیز داده و در رأس تمام نعمت‌ها به من وجود بخشیده و در ازای آن از من خواسته مثلاً موی خودم را از نامحرم بپوشانم تا باعث انحراف و آلودگی جوانان نشوم و توجهی به آن نکرده‌ام، آیا با این سرپیچی و عصیان مستحق تنبیه و مجازات نخواهم بود؟ بنابراین بحث مقدار اطاعت و معصیت نیست بلکه بحث از گردنکشی و فرمانبرداری است.
د) با توضیحی که گذشت، روشن است چنین عذابی مربوط به کسی است که با قصد سرپیچی و گردنکشی نافرمانی کرده باشد، امّا کسی که چند بار از روی نادانی یا غفلت انجام داده و یا بعداً پشیمان شده باشد، مستحق عذاب نخواهد بود.
ه) همچنین باید حالات مختلف را جدا کرد:
1. اگر مقصود مسلمانی است که در خارج از سرزمین اسلامی زندگی می‌کند، باید گفت باید مانند دیگر مسلمانان به دستورات شرعی عمل کرده و حجاب را رعایت کند؛ بنابر این به نظر می‌رسد عدم رعایت حجاب، او را مستحق عقوبت و عذاب الهی می‌کند.
2. اما اگر مقصود غیرمسلمانی باشد که در محیط غیر اسلامی زندگی می‌کند، چنانچه اگر اطلاعی از دین اسلام و دستورات اسلامی نداشته باشد، یعنی احتمال وجود دستور الهی بر رعایت حجاب را نمی‌دهد و سوء نیت نداشته و نسبت به ندای فطرت بی‌توجهی نکرده باشد، بازخواست و عذاب او به خاطر عدم رعایت حجاب بی‌معنا است.
3. اما همین فرد اگر بر اساس دین خود به پوشیدگی و رعایت حجاب موظف باشد، عدم رعایت حجاب، او را مستحق عذاب خواهد کرد.
همچنین اگر فطرت درونی‌اش وی را به پوشیدگی فراخوانده باشد، بی‌توجهی به ندای فطرت او را مستحق عذاب خواهد کرد.
امروزه با گسترش ارتباطات و در دسترس بودن اطلاعات بعید به نظر می‌رسد فردی وجود داشته باشد که وجود دستور شرعی راجع به پوشش و حجاب را احتمال ندهد.
در هر صورت اگر چه با ارتکاب هر گناهی از جمله بی‌حجابی، انسان مستحق عذاب می‌شود، اما توبه و بازگشت به سمت خدا و انجام اعمال نیک می‌تواند بار نیکی‌های آدمی را سنگین‌تر کرده و او را از عذاب الهی نجات دهد.
باید یادآور شد حجاب علاوه بر اینکه حکم الهی است؛ یک ضرورت اجتماعی است. به همین خاطر حکومت اسلامی ایران با وضع قانون، اجرای این حکم در جامعه را الزامی کرده است.
بر این اساس بدون قضاوت راجع به بهشتی یا دوزخی بودن افراد، از ایشان می‌خواهد این ضرورت اجتماعی و این قانون مهم را رعایت کنند.
ممکن است این قانون و الزام در محیط زندگی مسلمانی که در خارج از ایران زندگی می‌کند وجود نداشته باشد. اما از عواقب اخروی و نارضایتی خدا در امان نخواهد بود؛ مگر توبه کند یا اعمال نیک او به‌قدری فراوان باشد که پیامدهای بی‌حجابی را پوشش دهد.
همچنین است حال فرد غیرمسلمانی که قبح بی‌حجابی را با آموزه‌های دینی خود و یا ندای درونی فطرت دریافته ولی به ندای فطری پاسخ شایسته‌ای نمی‌دهد.